Μερκούρης, Σταμάτης

(Αθήνα, 1895 – Λονδίνο 1967). Πολιτικός. Ήταν γιος του Σπύρου Μ. και πατέρας της ηθοποιού Μελίνας Μ. Το 1920 εξελέγη πληρεξούσιος Αργολιδοκορινθίας και μετά την επανάσταση του 1922 φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους. Λίγο αργότερα ανέλαβε τη συγκρότηση του Λαϊκού Κόμματος, αλλά το 1929 προσχώρησε στο Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Γ. Κονδύλη. Συμμετείχε στο κίνημα του Γ. Κονδύλη για την επαναφορά του βασιλιά (1935) και ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας στην Κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά την επικράτηση του κινήματος. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά εξορίστηκε στα Κύθηρα. Πολέμησε κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και κατά την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση διατέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημόσιων Έργων (1945-46). Το 1946 ίδρυσε το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα μαζί με τον Εμμ. Τσουδερό και βοήθησε στην προσέγγιση Πλαστήρα-Τσουδερού. Το 1952 προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό και το 1958 εξελέγη ανεξάρτητος βουλευτής στην Αθήνα, αλλά συνεργάστηκε με την Ε.Δ.Α. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ελληνικής Κίνησης για τη Βαλκανική συνεννόηση, της οποίας ήταν και πρόεδρος. Έγραψε διάφορα βιβλία, το κυριότερο από τα οποία τιτλοφορείται Γεώργιος Κονδύλης (1953).